Całe mnóstwo osób niewtajemniczonych w meandry psychologii i psychiatrii traktuje te dwa słowa synonimicznie, co jest oczywiście ogromnym błędem. Trudno jest jednak za to kogokolwiek winić – świadomość chorób psychicznych i specyfiki tych dwóch profesji jest w Polsce nadal dosyć niska, choć nie sposób nie przyznać, że polskie społeczeństwo zalicza w tej materii pewien progres. Ciągle bywa jednak tak, że osoba poszukująca specjalistycznej pomocy w kwestii choroby psychicznej musi się liczyć z pełnymi wyższości spojrzeniami i wykpiwaniem ze strony mniej empatycznych osób, a psychologia nadal ma na sobie stygmat kierunku, na który idą osoby, które nie wiedzą, co zrobić z życiem i mają humanistyczną duszę. Jaka jest różnica pomiędzy psychologią i psychiatrią? Na który kierunek bardziej opłaca się pójść i czy w ogóle warto kierować swoją karierę zawodową na takie tory?
Psychologia jest kierunkiem w ogromnej mierze humanistycznym, który w zasadzie można utożsamić ze stereotypowym przedstawieniem psychologa w telewizji – osoby, która siedzi na fotelu i słucha pacjenta leżącego na kozetce, a od czasu do czasu robi tajemnicze notatki i zadaje pytania. Terapia jest sednem pracy psychologa i to do niej student będzie się przygotowywał przez okrągłych pięć lat. Będzie musiał doskonale poznać ludzką naturę oraz mechanizmy rządzące jej zachowaniem i pomóc pacjentowi podejmować takie decyzje, które polepszą jakość jego życia. Bez cienia wątpliwości profesja ta wymaga od studenta ogromnej empatii i cierpliwości, ale pacjenci są psychologowi zazwyczaj o wiele bardziej wdzięczni niż psychiatrze, co czyni ten zawód trudnym, ale satysfakcjonującym.
Psychiatria jest natomiast kierunkiem medycznym i w ogromnej mierze ścisłym – zadaniem psychiatry jest ustalenie objawów, jakie ma pacjent i przepisanie mu odpowiednich leków, które mają za zadanie uśmierzyć stres, napięcie, depresję i wszelkie inne dolegliwości. Psychiatra, w przeciwieństwie do psychologa, jest lekarzem, co determinuje jego ścieżkę edukacji. Choć obfituje ona również w zagadnienia typowo psychologiczne, lekarz-psychiatra musi zapoznać się z wiedzą stricte medyczną i farmakologiczną, by być w stanie przepisywać pacjentom takie leki, które im faktycznie pomogą, a już w żadnym wypadku dodatkowo nie zaszkodzą.
Wybór pomiędzy tymi dwoma kierunkami musi być podyktowany zrozumieniem własnego charakteru, bo zarobki są na dobrą sprawę całkiem podobne, choć w przypadku psychologów należy się liczyć z większą konkurencją. Osoby skrajnie empatyczne i emocjonalne, które chcą przede wszystkim pomagać ludziom w ich życiowych tragediach, powinny zainteresować się studiami psychologii. Osoby z zacięciem bardziej naukowym, których medycyna w ogóle nie przeraża, powinny zdecydowanie podjąć wyzwanie i spróbować zostać psychiatrą. Choć nie sposób jest postawić znaku równości pomiędzy tymi dwoma zawodami, zdecydowanie warto jest podkreślić, że wiąże się z nimi podobny prestiż i wyzwania, które wymagają nie tylko inteligencji, ale i predyspozycji natury psychologicznej.
